| |
και εγώ που πλέον δεν μπορώ
και ζω με την ελπίδα
να αντέχω κάθε εμπαιγμό
στην πρωινή αχτίδα
και εγώ που πλέον δεν μπορώ
να ακούω την φωνή μου
να εκλιπαρεί σαν τον μωρό
την φανερή ευχή μου
και εγώ που πλέον δεν μπορώ
να νιώθω την γαλήνη
στην τρικυμία της λυγώ
ως μόνιμη ευθύνη
και εγώ που πλέον δεν μπορώ
να εύρω μια λύση
κόβω το κάθε μου εγώ
και αναζητώ την λήθη
και τώρα πια που μπόρεσα
και ζήτησα τα πρέπει
μονάχα εγώ δεν χώρεσα
στο τραίνο σου που φεύγει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
