| |
Εκεινος μοναχικη ψυχη
ειναι,
μα τιποτα δεν εχει
μα8ει.
Εκεινος νους μοναχικος
δεν ειναι,
τον χειροπιανουν τοσοι αλλοι.
Εκεινος δεν εχει τιποτα να με διδαξει,
κ αυτα που 8ελει
να ακουσω,
δεν τα 8ελω.
Κοβω απο μονη μου
ιδιοτητες του,
κομματι-κομματι,
και τις κοιτω απο τοσο κοντα
και τις κρατω τοσο σφιχτα,
οσοτου γαργαληθουν
οι ακρες των δαχτυλων μου
απ'το αιμα.
Τοτε Εκεινος
8α προσπαθησει
να αιμορραγησει
πιο πολυ.
Ετσι ωστε να κυλησει
μες το κορμι,
οπου βρει.
Ωσαν κυνηγημενο ρεμα.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
Δυο γεφυρες σιδερενιες
Εκεινος κ γω,
που ποτε δε συναντιουνται.
Φυγη απ'τη βροχη
ψαχνω να βρω,
κ απ'τα τρενα που δεν λησμονιουνται.
Καταφυγιο κατω απο μενα βρισκει,
ρουφαει τις σταγονες απο τα σιδερα που σταζουν.
Που κ που δεν ερχεται μονος,
παρεα με καποια απ'τους διαβατες που δε νυσταζουν.
Κοντρα στα θεμελια που ευλογισε ο χρονος,
τη ριχνει, τη πηδαει, με διασχιζουν, οργιαζουν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
