Κι έχω τόσο άπειρη ζωή μπροστά μου
να ζήσω χωρίς εσένα πλάι
Έχω τόσα -ανυπόφορα- πολλά καλοκαίρια
να τα περάσω στο μπαλκόνι σου
Τόσους χειμώνες ατελείωτους
και τόσους ήλιους να μετρήσω
να χάνονται ο ένας μετά τον άλλο
μέσα στο σκοτάδι
Χιλιάδες μικρές μου περιπέτειες
να διηγηθώ
Που δεν μπορώ
Δεν μπορώ πια να τη μετρώ
σε μέρες και σε χρόνια
Θέλω να περάσει σαν μια ριπή
μια εκθαμβωτική αστραπή
που χάνεται στο μπλαβί χάος του κόσμου αυτού
Μα και του άλλου
Κι είναι πολλή η ζωή ακόμα
που έχω να διανύσω μοναχή μου
μέσα σε αυτό το πλήθος
Μέσα στη βουή
και στα χαλάσματά μου
