| |
Ηταν ένα μικρό παιδί πολύ φτωχό αλήθεια,
δεν έτρωγε κι αν πείναγε, μονάχα μια φορά.
Μα κάθε μέρα πείναγε να μάθει την αλήθεια,
τι έφταιγε, δε βρέθηκε, σε κάποια αγκαλιά...
Μια μέρα όμως λύγισε μες τα σχισμένα ρούχα,
κοιτάζοντας περίλυπος, μια παιδική χαρά.
Τόσα φιλιά πολύχρωμα και γέλια μες τα στήθια,
εγίναν τόσο άκαρδα μαχαίρια και σπαθιά.
R: Αχ Ζωή, αχ σπουργίτια δεν ζείτε μαζί,
είσαι στον πόνο και αυτά τραγουδάνε,
ξαπλώνεις στο χώμα κι αυτά σε κλαδί.
Απ τα πουλιά εζήτησε να κάνουν ησυχία,
κι ένας λυγμός σηκώθηκε στα δέντρα τα ψηλά.
αμέσως ένα πέταξε και χάθηκε στ΄αστέρια,
και το παιδί κοιμήθηκε με μια βαριά καρδιά.
Και αμέσως ονειρεύτηκε την παιδική χαρά του,
κι ένα πουλί πλησίασε και λέει τραγουδιστά.
τσιριτρι, τσιριτρο εγώ δεν είμαι πουλί,
κι άπλωσε τα φτερά του με αγάπη πολύ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
