| |
Όταν θα πάψει να κυλά αίμα από τα αυτιά σου, τότε θα καταλάβεις τις συνέπειες της μοναξιάς σου. Πόσες φορές έσβησες τα φώτα, καθισες στο κρεβάτι σου, έφερες τα γόνατα στο στήθος, τα αγκαλιασες κι άρχισες απλώς να κλαις; Να κλαις! Στο σκοτάδι ενός δωματίου ακούγοντας παρά τη βαριά σου ανάσα και τους λυγμούς. Χωρίς φως, χωρίς ζεστασιά, άηχα και ανούσια απλώς να κλαις. Τι να σου κάνει η έρημη πολη; Δεν υπάρχει δάκρυ για αυτήν. Μόνο για τους ανθρώπους.
Πομολα που ανοίγουν (ή μήπως κλείνουν;) πόρτες και διάδρομοι που σε φραζουν, που σε κάνουν να φοβάσαι να ανοιγοκλεισεις τα μάτια, μήπως και πεθάνεις.
Αν σε ρωτούσαν, βέβαια, εσύ 《Ναι...!》 Θα απαντούσες και θα ευγνωμονουσες για αυτή τη τύχη.
Κι όταν θα επαυε να κυλά αίμα από τα αυτιά σου, τότε θα καταλαβαινες τις συνέπειες της μοναξιά σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
