| |
Το καλοκαίρι θα τετερίσει σαν τζιτζίκι κλεισμένο στα χέρια σου
Βάθος έχει απύθμενο και χαρακτηρίζει τα φυτά τ’ ακρογιάλια
Ο ήλιος στην επιδερμίδα σου σχηματίζει αόριστο πάζλ
Το γέλιο σου φιλοξενεί ηλιαχτίδες
Αορτή που του αίματος ακούγεται ο ατίθασος βόμβος
Χαρά που όπου δεν γνωρίζεις εγγράφεται
Ατρόχιστο επιφώνημα πρωτόλειο πάθος
Απ’ την καρδιά σου για την καρδιά μου ο κάθε στίχος ο εύμορφος
Και στο απόγευμα ζεστά χιλιόδοξα ανεστραμμένα τριαντάφυλλα
Χλιμιντρούν κι ακούγονται μέσα στην κάθε ερημιά
Μηνύω ακάματες παρομοιώσεις που δεν λογαριάζονται από των φιλολόγων τα σόια
Μηνύω αισθήματα που ξεπερνάνε τα όρια της κάθε γραφής..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
