| |
Έχουν έρθει οι Ώρες δίπλα μου
και με κοιτούν.
Δε βγάζουν λέξη.
Η Δίκη είναι η μόνη που δε χαμογελά.
Γιατί;
Θέλω να τη ρωτήσω.
Θέλω να τις ρωτήσω.
Μου δίνουν οι άλλες δύο
δύο κουτιά.
Η Δίκη είναι η μόνη που δε χαμογελά.
Φεύγουν.
Η Δίκη εξαφανίζεται τελευταία
και στη θέση της μένει ένα σημείωμα:
«Προσπάθησε να γίνεις το λουλούδι,
το λουλούδι στο πρώτο κουτί.
Να είσαι πιστό, συνετό και σεμνό.
Να μη μιλάς. Να αγαπάς τον Ήλιο Σου.
Να αφήνεσαι στον άνεμο.
Όταν σε σπρώχνει να μην αντιστέκεσαι.
Να επιθυμείς να πετάξεις!
Έχεις γίνει κι εσύ άναιμος τώρα πια.
Έχεις γίνει το λουλούδι».
Ανοίγω το πρώτο κουτί, βλέπω τον σπόρο.
«...Αν δεν τα καταφέρεις...»
Ανοίγω το δεύτερο κουτί, βλέπω την φορμόλη.
«...Δικό σου λάθος».
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
