| |
νάμαι λοιπόν με φόβο εδώ
σ’αυτόν τον τόπο πάλι
χάος πιο ταιριαστό ατσάλι
που να κοιτάξω,δε θα δώ
με τον καιρό οι αναλαμπές
κρύες μαζεύτηκαν κι αυτές
πόσο θα ζήσω ακόμα
χίλες μέρες μόνο μία
γυμνή κραυγή αγωνία
που νάβρω μπλάβο χρώμα
τη μεστωμένη ζήση
ένα σταυρό στη Δύση
εβδομάδα ή αιώνες
στο βλέμα του τρόμου η ακτή
η ερημιά μου άπειρη σιωπή
ριγμένη στους χειμώνες
κι η σημαία μου η στημένη
αιματοκυλισμένη
η αυγή ,οι άσπροι τοίχοι
λοξές μορφές του ονείρου
ιαχές μαζί τριγύρου
και τόσο λίγοι στίχοι
κοιτάω ,δεν υπάρχει κανείς
κάποιος ποτίζει τ’άνθη της αυλής
ξένη γή,μάνα,δώσμου φώς
κι αγρύπνα στην καρδιά μου
σε σένα η σιγουριά μου
κι αν είναι ο λόγος μου φτωχός
στο πρόσωπο η αντοχή μου
στη ψυχή η ανατολή μου
Λονδίνο 6/9/2017
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
