| |
Ήταν εκείνα τα μεσημέρια
πού τσαλαβατούσα στον ακαρπο μούστο.
Στο κεφάλι μαντήλι κιτρινο από την χολέρα,
μια πληγή μαβιά καμωμένη από τον φθόνο του ήλιου.
Στα δόντια υπολείμματα από δείπνα των γλάρων.
Εριζαμε για σάπια φυκια και ξυραφάκια πού φίλεψε η βροχή
σε ναυαγισμένα κουφάρια παλαιών καραβιών.
-Κύριε, στα μοντέρνα θερετρα δεν επιτρέπεται η εκτροφή οικόσιτων παθων.
-Δεν είναι φίδι.Είναι η ραβδος πορειας μου,κύριε.
Με αυτήν δραπετεύω μακρυά απ'τους χαρούμενους τόπους.
Μ'αυτήν εκφοβίζω των πολλών την αγάπη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
