| |
Δία πατέρα των Θεών,του άνω κόσμου δέος,
τον κεραυνό και τη βροντή εσύ που διαφεντεύεις,
του νόμου υπερασπιστής και εραστής μοιραίος,
δικαιοσύνη και τιμή για όλους μας γυρεύεις.
Εσύ που ταύρος έγινες ολόλευκος σαν κρίνος
και την Ευρώπη κάθισες στη στιβαρή σου ράχη,
σ'εκλιπαρώ αγρίεψε,λιοντάρι γίνε,κτήνος,
τη χώρα υποστήριξε στην άνιση τη μάχη.
Ήρα βασίλισσα,κυρά,του Ολύμπου εσύ αφέντρα,
ζηλιάρα,εκδικητική,καχύποπτη όπως είσαι,
θυμό και Αγανάκτηση σπείρε να γίνουν δέντρα
την άνετη και τη γλυκιά πάψε να προσποιείσαι.
Σκόρπισε τη μανία σου σ'ανατολή και δύση
τιμώρησε τους αναιδείς,οίκτο ξανά μη δείξεις,
άφησε την απόγνωση να τρέξει σαν τη βρύση
καθώς τις ατιμίες τους πορεύεσαι να πληξεις.
Άρη του πόλεμου Θεέ,σφαγέα,μακελάρη,
άγριε,πολεμοχαρή,ακόρεστε στη μάχη,
συνέτριψε τους ασεβείς με ξίφος,με κοντάρι
φρόντισε ο καθένας τους μοίρα κατράμι να'χει.
Προκλητικός και αναιδής,συντριπτικός ως είσαι
σπείρε παντού τον όλεθρο,τον τρόμο,την οδύνη,
τους κόμπους που μας έδεσαν σαν στρατηλάτης λύσε,
το τείχος ισοπέδωσε που τις ζωές μας κλείνει.
Εστία εσύ προστάτιδα,παρθένα της οικίας,
που έχεις πάντα την πρωτιά σε όλες τις θυσίες,
προστάτεψε τα σπίτια μας κατά της αδικίας
με θάρρος παραμέρισε ήθος,ευαισθησίες.
Κράτα για πάντα άσβηστη τη φλόγα της αλήθειας
όπως κρατάς την Ιερή τη φλόγα αναμμένη,
γίνε σε όλους πρότυπο φιλίας και βοήθειας,
ο φάρος της παρηγοριάς μη νιώθουμε χαμένοι.
Κυρίαρχε των θαλασσών,λιμνών,πηγών και ποταμών
υπέρτατε εσύ Θεέ, άρχοντα Ποσειδώνα,
δημιουργέ τρικυμιών,σεισμών και καταποντισμών
του βασιλείου του υδάτινου κολώνα.
Την ισχυρή σου τρίαινα χτύπησε μανιασμένα
να προκαλέσεις θύελλες,τυφώνες και κυκλώνες
αφηνιασμένα άλογα τα κύματα,αφρισμένα
να πνίξουν άνανδρους,ληστές,απατεώνες.
Λεπτή και λυγερόκορμη,πεντάμορφη Αφροδίτη
θαμπώνεις με την τσαχπινιά και την περίσσεια χάρη,
σαν αποπνέεις έρωτα αδέσμευτο,αλήτη
σκλάβο στα πόδια σου κρατάς το κάθε παλικάρι.
Ρίξε τη γοητεία σου σε ψεύτες,τσαρλατάνους
που τάζουν απερίσκεπτα λαγούς με πετραχήλια,
σε ανάξιους πολιτικούς,άρχοντες λαοπλάνους
κουκλάκια κάν'τους,έρμαιο,στα κόκκινά σου χείλια.
Σκόρπισε τις ακτίνες σου ή αλήθεια για να λάμψει
υπέρλαμπρε Απόλλωνα και Φοίβε χρυσομάλλη,
το σκότος ν'απομακρυνθεί,το φως να ανακάμψει
μέρες λευκές και γιορτινές να ξαναρθούνε πάλι.
Παίξε γλυκά τη λύρα σου,τις νότες όλες μέτρα,
να απλωθεί στα πέρατα της γης η αρμονία,
να μαλακώσουν οι καρδιές που'ναι σκληρές σαν πέτρα
ο κόσμος να απαλλαγεί από την τυρρανία.
Δήμητρα μελιστάλαχτη και χαμηλοβλεπούσα
σε έκανε ο Πλούτωνας εμφάνιση ν'αλλάζεις
την Άνοιξη να τριγυρνάς στα μενεξιά,τα ρούσα
και το Χειμώνα τα μουντά,τα μαύρα σου να βάζεις.
Στη φύση να επιβληθείς καρπούς να ξεχειλίσει,
να ταϊστούν οι άποροι,οι καταφρονεμένοι
στην ασιτία μόνιμα εσύ να δώσεις λύση,
να μην υπάρχουν σκυθρωποί άνθρωποι και κλαμένοι.
Ήφαιστε την ασχήμια σου με νου την εξισώνεις
γιατί κατέχεις της φωτιάς τα μυστικά τερτίπια,
ότι περάσει απ'το μυαλό εύκολα το τελειώνεις,
παλάτια χτίζεις θεϊκά σε στάχτες και ερείπια.
Ξεπέρασε τη φήμη σου,βάλε τα δυνατά σου
την τέλεια εφεύρεση να μας παρουσιάσεις
τον κόσμο κατασκεύασε απ'την αρχή,μα βιάσου,
τους άπληστους και τους κακούς να μην τους ξαναπλάσεις.
Άρτεμη ακριβοθώρητη,λιτή και μετρημένη
με αγέρωχη κορμοστασιά και μάτια σαν τις γάτες
σε δάση,ζώα και παιδια,αρχόντισα ταγμένη,
αμείλικτη,αδυσώπητη μ'όλους τους παραβάτες.
Απ'τη φαρέτρα τράβηξε φαρμακερές σαΐτες
και όπλισε το τόξο σου με απαλές κινήσεις,
σημάδεψε προσεκτικά κακοποιούς,αλήτες
οίκτο μη δείξεις, λύπηση σαν τις εξαπολύσεις.
Ερμή σανδαλοφτέρουγε,ψυχοπομπέ του Άδη
ταχύτατε, ευλύγιστε και ασταθή λιγάκι,
με τη Σελήνη συντροφιά τα λέτε κάθε βράδυ
στου ουρανού το έναστρο,φανταχτερό παγκάκι.
Πέτα γοργά,μη σταματάς,απ'τους θεούς να φέρεις,
μήνυμα αισιόδοξο για το δικό μας μέλλον,
αυτό που σου παρέδωσαν κι εσύ μονάχα ξέρεις,
τον τρόπο της αποφυγής βαράθρων και σκοπέλων.
Στην ύφανση,την ποίηση και τη χειροτεχνία
άλλη καμιά τους τίτλους σου δεν έχει αποκτήσει,
ήσουν και θα'σαι αφεντικό σε κάθε συντεχνία,
μέχρι απ'το στερέωμα η γη να ξεκολλήσει.
Πάνσοφη και δαιμόνια συ Αθηνά Παλλάδα
ειδήμων στη στρατηγική και τη διπλωματία,
σε'σένα βασιζόμαστε να σώσεις την Ελλάδα,
της παρακμής ανέλυσε και πες μας την αιτία.
Πνεύμα Ελλήνων ιερό, Αθάνατο,σπουδαίο,
βοήθησε της χώρας μας η αίγλη μη χαθεί,
στο άγνωστο το αύριο και το αβυσσαλέο
να μην σκοντάψει κι αύτανδρη στα Τάρταρα βρεθεί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
