| |
Έχω εθιστεί σε ένα άπειρο μέλλον
έχω κολλήσει σε ένα άδειο παρόν
και οι ερινύες στο μυαλό μου φωνάζουν
Και με διατάζουν να καθίσω οκλαδών
Να προσκυνάω θεούς που δεν υπάρχουν
Να μου περάσουν αριθμούς με κουμπιά
Και να πιστεύω πλέον σ'ότι δεν βλέπω
όπως αυτοί στα ''ρούχα του βασιλιά''
Πως να λατρέψω κάτι που δεν υπάρχει
κάτι που είναι στην ουσία απών
Και αν στο κάτω κάτω λείπουνε όλοι
ποιος θα'ναι εκεί για να δεί ότι είμαι παρών?
Πως να πιστέψω κάτι, που δεν βλέπω
και ούτε πρόκειτε ποτε μου να δω
πως να αγαπήσαω κάτι που δεν το νιώθω
και για να το νιώσω, πρέπει να κουραστώ
Έχω εθιστεί σε ένα άθλιο μέλλον
που το χαλάνε συνεχώς μερικοί
Και όσο κάθομαι τόσο χαλιέμαι
Θέλω να βγώ και να πνιγώ στην βροχή
Όσο κι αν ψάχνω έχουν όλοι πεθάνει
άνθρωποι έξυπνοι, πνευματικοί
Τώρα σπουδαίους τους χαζούς έχουν κάνει
Και νιώθω βλάκας και εγω πιο πολύ
Ε δεν θα κάτσω λοιπόν, με σταυρωμένα τα χέρια
θα προσπαθήσω να βοηθήσω και εγώ
αυτόν τον ''κόσμο τον μικρό και τον μέγα''
πριν ξαναγίνει ένα μαύρο κενό
Έχω εθιστεί σε ένα άκυρο μέλλον
και έχω μείνει διαλυμένη ψυχή
και οι ερινύες στο μυαλό μου φωνάζουν
και με διατάζουν να βγω στην βροχή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
