| |
Ο ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ
Είδα έναν άνθρωπο σκυφτό, στο δρόμο να περνάει
τον ρώτησα ποιός ήτανε , για κάτι αν πονάει
με κοίταξε δίχως να πει, ποτέ ούτε μιά λέξη
έβλεπα μες στα μάτια του , πως ήθελε να τρέξει
μόνο να φύγει μακριά μου΄δειξε με το χέρι
στην άκρη του ορίζοντα στα μακρινά τα μέρη
τα μάτια του θολώσανε και δάκρια κυλήσαν
φαινόταν πως υπέφερε, βάσανα τον νικήσαν
όμως συνέχισε αργά, αργά να περπατάει
και με τα μάτια του θολά, μπροστά του να κοιτάει
είχε ενα στόχο κι έπρεπε γρήγορα να τον φτάσει
να βρει την άκρη τ΄ουρανού, κι εκεί να ξαποστάσει
εκεί που ο ορίζοντας, αγγίζει τα ουράνια
κει που φυτρώνουνε στη γη, τα άγρια γεράνια
σταμάτησε για μια στιγμή κι έδειξε με το χέρι
ήταν το πρώτο της νυχτιάς , το φωτεινό αστέρι
τότε για πρώτη του φορά μου΄πε το μυστικό του
σ΄άυτό τ΄αστέρι κατοικεί και ζει ο μονάκριβος του
τον έχασε στα δεκαεφτά, και χάθηκε το φως του,
δεν έχει αξία η ζωή, αφού δεν ζει ο γιός του
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
