Ζησε μια στιγμη επτα φορες
και επτα φορες περνα τις σαν μια στιγμη
χαιδεμενα μου παιδια
γελαστα περναν τα ονειρα
και γελαστα φευγουν τα χρονια
πριν μας προδωσει η δυση
και νοθεια μας φανουν τα περιστερια τα λευκα
και αν με ρωτησεις την αυγη
και αν με ρωτησεις νυκτα με φεγγαρι
στρογγυλο σαν το τυρι
θα σου απαντησω με αινιγματα και παλι
τοσα χρονια δεν εμαθα να περπαταω
με σκυφτο κεφαλι
και ετουτη η γη που την πατουμε
και ειμαστε αφεντες της θαρουμε
γελαει και μας περιμενει
με μαυρη αγκαλια να μας κοιμησει
και ειναι αυτη η μονη αληθεια μας και ζηση
παιδεια θανατου η ζωη
μικρο μου ονειρο
μικρη μου ελπιδα
μαθε να βλεπεις περα απο την καταιγιδα.
ο γερος σκυφτος βλεπει το μαγκαλι
πεφτει το κρυο και το χιονι χαιδευει το σκοταδι
μικρε προφητη των παθων
μικρη μου ψυχη στη καταιγιδα
επτα φορες να τις περνας σαν να ναι μονο μια
και μια φορα να την γλεντας σαν να ναι επτα και διχως τελος
γιατι μικρη ειναι η ζωη ,πολλα τα λαθη
μα καθε τελος η αρχη να κινησει παλι το αδρακτι.
