| |
μια ωρα περασμένη
μια ώρα που χαράζει
μόνο εσύ σε ακούς
όπως σε ακούν οι σαν εσένα
να σ' ακούς
μόνο εγώ με ακούω
οπως με ακούν οι σαν εμένα
να μ'ακούω
έτσι να ακούν οι πολλοί
να μπλέκονται δαιμόνια όμορφα
οι σκόρπιες φωνές της εμείς
γιατί είμαστε
οι μόνοι πολλοί
απ' άκρη σ' άκρη
κι οι άλλοι που δεν ακούν
την φωνή της
δεν θα 'χαν δύναμη
απ' άκρη σ' άκρη -πόσες άραγε στη στιγμή
κι είναι πολλοί οι διαφορετικοί
διαφορετικοί μεταξύ τους αγαΠΙΟΥΝται διαφορετικά
και πολλοί που σωπαίνουν αυτοί
το πως ξέρουν και το πως μένουν
ασώπαστοι στα βύθια τους
το να είσαι διαφορετικός
είναι κυτταρική επανάσταση
μόνο όνειρο δεν είναι
και ο μοναχός δεν σπάει
μόν' η αγάπη το μπορεί
όταν τον αφήσει
και το τελευταίο ζωντανό του
λεύτερο από την οδύνη ατέλειωτη
του εγκαταλελειμμένου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
