| |
| | Ο άγνωστος φίλος, βοηθός |  | | | Μια φανταστική μου ιστορία, γραμμένη σε ποιήμα, για να δείξω ότι φίλοι μπορούν να υπάρξουν εκεί που δεν περιμένεις να έρθει κανείς. | | |
Γύρω από δρόμους κόκκινους
και δάση από φεγγάρια,
βρισκότανε ένα παιδί,
ένα άξιο παλικάρι,
που έψαχνε του έρωτα,
να βρει το μονοπάτι...
-Φεγγάρια δώστε μου ψυχή,
φωτίστε μου τον δρόμο,
ελάτε να μου δείξετε,
το μονοπάτι μόνο.
Κι ένα φεγγάρι γέλασε,
με χρώμα ήταν γαλάζιο,
τον κοίταξε και του 'δωσε,
του έρωτα το βάζο,
που ήταν φτιαγμένο από θεούς
κι είχε μεγάλο βάρος.
-Πάρε το βάζο των θεών,
εκεί θα δεις το δρόμο,
εγώ ξέρω, το έψαξα,
εκεί υπάρχει μόνο.
Το παλικάρι έφυγε και άφησε το βάζο
και τους θεούς αρνήθηκε τους δυνατούς,
γύρισε πλάτη κι έφυγε μονάχος και κλαμένος,
ήταν, τον είδα εγώ, τόσο πολύ λυπημένος,
κι όταν του μίλησα, μου είπε με πίκρα και με σθένος:
-Η ιστορία άρχισε, ήταν αρχές τ' Απρίλη,
τότε που ξανοιχτήκαμε μαζί με τον Βασίλη,
βαρκάδα εκεί εκάναμε για ψάρια και χταπόδια,
την ώρα που ο Νικολιός εβόσκαγε τα βόδια.
-Και τότε, βρε, τι έγινε;
Για πες μου και εμένα!
Γιατί τώρα με άφησες,
σε κάρβουνα αναμμένα;
-ʼκου, λοιπόν τι έγινε, εκεί στο ακρογιάλι,
με τον Λευτέρη τρώγαμε, τσιπούρα και χαβιάρι
κι ο Γιώργος μας, ο κυνηγός που 'τανε ένα κτήνος,
πήγε ευθείς και έφερε, ακρίδες ένα σμήνος.
Τότε λοιπόν βαρέθηκα και στ' ανοιχτά εβγήκα,
μονάχος πίσω γύρισα κι ένα κορίτσι βρήκα,
ήτανε όμορφο ψηλό, με μάτια σαν σταμίνι
και στην παράγκα ο Κατερνιός, το φως π' άναβε, σβήνει.
Φύγαμε, πήγαμε αλλού, δεν ήταν τότε μέρα,
το βράδυ εκείνο κάναμε, έρωτα όλο τρέλα,
μα τ' άλλο εκείνο το πρωί, χάθηκε, εξαφανίσθει
και η Μαρίνα έφυγε χωρίς να με ρωτήσει.
-Κατάλαβα τι έγινε,
έχασες μια αγάπη,
τον δρόμο σου συνέχισε
και ίσως σου ξανάρθει,
καλό σου βράδυ φίλε μου
και μην ξεχνάς ακόμα,
ο έρωτας δεν είναι τελεία,
είναι ένα κόμμα.
-Δίκιο έχεις ρε άρχοντα,
δεν πρέπει πια να κλαίω,
το βάζο παίρνω των θεών
κι αντίο, εγώ, σου λέω.
-Έχε γεια κι αν χρειαστείς,
βοήθεια να ζητήσεις,
φώναξε 'Aνταμ, δυνατά
κι εγώ θα έρθω εκεί κοντά,
σαν φίλος πάντα θα 'μαι εγώ
σαν βοηθός χαμένος,
σαν ένας φάρος κίτρινος,
στην θάλασσ' αναμμένος.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | 1/11/2006 | | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
