| |
Όλοι μαζί
κι’ εγώ μονάχος,
γενναίος σαν βράχος,
ω! Να ζει κανείς ή να μη ζει;
Ακολουθώ,
μιαν Οφηλία,
μ’ αγνή φιλία
και βαθιά την σπρώχνω στο βυθό.
Στερνή φορά,
φεύγω ταξίδι,
αυτό το φίδι,
τ’ άστρο του πατέρα μου φορά.
Πίσω μου, ομού,
δυο δολοφόνοι,
κλίνουν το γόνυ
και σκορπούν στα μέρη του χαμού.
Στους πειρατές,
πληρώνω λύτρα,
τρανή έχω φύτρα,
φτάνω στης Δανίας τις αχτές.
Με το νερό
και το κανάτι,
μοίρα φευγάτη,
μην ’μποδάς το χρέος μου το ιερό.
Τα βήματά
μου, στο δωμάτιο
και τον Οράτιο
που όλα εκείνος θα ιστορεί μετά.
Τραβώ σπαθί
με δηλητήριο,
βγαίνω απ’ το κτήριο
κι έχω πια στ’ αλήθεια τρελαθεί…
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
