| |
Ο κόσμος φεύγει, μα εγώ ακόμα βρίσκομαι εδώ
Με ένα ποτό στο χέρι και το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.
Και στο τραπέζι, άδεια μπουκάλια απο κρασί
Μα δεν θυμάμαι ούτε κι εγώ πόσα έχω πιεί.
Η μουσική έχει πια σταματήσει
Κι ο πιανίστας ετοιμάζεται να φύγει.
Μα προσπαθώ να του τρβήξω την προσοχή,
Γιατι η καρδιά μου κάτι έχει να του πεί.
«Κύριε πιανίστα, μην φεύγεις παρακαλώ.
Απόψε μονάχη μου βρίσκομαι εδώ.
Ένα τραγούδι μονάχα σου ζητώ
Που η καρδιά μου χάνεται, πνίγεται στο βυθό.
Κύριε πιανίστα, συγγνώμη που ενοχλώ,
Μα ένα τραγούδι γι'απόψε θα'θελα κι εγώ.
Να'ναι ωραίο, με σιγανό ρυθμό
Και να'χει νόημα λυπητερό.
Σε εκληπαρώ, μην φύγεις ακόμα απο εδώ.
Ξέρω, τελείωσες γι'απόψε, μα πονώ.
Παίξε ένα τραγούδι, μια ωδλη, έναν σκοπό
Για μια αγάπη που τώρα ζεί στον ουρανό.
Κύριε πιανίστα, ένα τραγούδι μου αρκεί
Για να μου απαλύνει τον πόνο απο την ζωή.
Απόψε κλαίω για κάποιον που αγαπώ
Μα δίπλα μου να τον έχω δεν μπορώ.
Ένα τραγούδι με λόγια απλά
Που να ηρεμεί μια πονεμένη καρδιά.
Με ρυθμό μαγευτικό
Να με υπνωτίσει, να με πάρει απο δώ.»
Αυτά του είπε η μεθυσμένη μου καρδιά.
Κι εκείνος ευγενικά τα πλήκτρα άρχισε απαλά να χτυπά.
Παίζοντας για μένα ένα τραγούδι μελαγχολικό
Καθώς χανόμουν μέσα στο ποτό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
