| |
| | Η Μάσκα |  | | |
Στέκεται απέναντι μου μέσα στο σκοτάδι.
Δεν τον βλέπω, μα ξέρω πως με κοιτάζει.
Το κενό και παγωμένο του βλέμμα σε μένα είναι καρφωμένο.
Ήρθε η ώρα σαν να μου λέει-
Το ζεστό αεράκι η ανάσα του με καίει.
Ήρθε μάλλον να με πάρει στον κόσμο τον καταραμένο.
Σαν να μου φάνηκε πως ήρθε πιο κοντά.
Είδα τα χέρια του τα άσπρα τα ψυχρά.
Και για πρόσωπο μια μάσκα σκοτεινή.
Ήρθε εδώ απόψε, αυτό το κρύο βράδυ,
Να με πάρει ήσυχα μέσα στο σκοτάδι
Και να αφήσω πίσω μου το φώς, τη ζωή.
Απόφαση το πήρα, «είμαι έτοιμη» του λέω.
Και για όσα έπραξα εδώ, μονάχα εγώ φταίω.
Μα και να μείνω να τα διορθώσω δεν μπορώ.
Έτσι τον φόβο έδιωξα και τουπιασα το χέρι.
Πού θα με πάει, προς τα που; Πες μου, κανείς δεν ξέρει;
«Πάμε λοιπόν, ας φύγουμε.και σε άλλον κόσμο εγώ, τώρα πια θα ζώ.»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | V.O.X. (Voice Of Xpression) | | | |
|
meursault
03-07-2006 | ο δρόμος είναι μια σπείρα σιωπηλή..πότε ανεβαίνεις,πότε σε βρίσκει ο κατήφορος.όσο περπατάς η ανάσα σου κονταίνει,και στον πυρήνα έρχεσαι και φτάνεις..κι όταν εκε'ι θα φτάσεις τα μέσα έξω σου σαν κύματα θα ρθουν να σε κυκλώσουν και στον ίλλιγγο της μέθης της κυκλοτερής όλα θα γίνουν φως κι η σπείρα χωροχρόνος..άνοιξε τα μάτια σου Vox ...και βγάλε τη φωνή σου..καλως ήρθες... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
