| |
| | Η Γιαγιά |  | | |
Μια νύχτα κρύα και σκοτεινή
Ένα μικρό κοριτσακι είχε χαθεί.
Είχε ξεφύγει απο της μητέρας της το χέρι
Και τώρα στους σκοτεινούς δρόμους ήταν χαμένη.
Περπατούσε απο εδώ κι απο εκεί.
Μα μεσα στο σκοτάδι άκρη δεν μπορούσε να βρεί.
Της φαινόταν πως βρισκόταν στο πουθενά.
Μα, να! Ένα φώς εκεί μέσα βαθυά.
Ένα φως μικρό που όμως έλαμπε τόσο φωτεινά
Σαν να της έλεγε «Έλα». Και το κορίτσι πήγε πιο κοντά.
Είδε πως την οδήγησε σε ένα σπιτάκι.
Έτσι την πόρτα χτύπησε απαλά με το μικρό της το χεράκι.
Σχεδόν αμέσως άνοιξε την πόρτα μια γιαγιά
Με πρόσωπο που έλαμπε τόσο φωτεινά.
«Συγγνώμη», της είπε το κοριτσάκι, «που τέτοια ώρα ενοχλώ,
Μα έχω χαθεί και μήπως απόψε εδώ θα μπορούσα να κοιμηθώ;»
Η γιαγιά την υποδέχτηκε με χαμόγελο πλατύ.
«Βεβαίως κοριτσάκι μου και μπορείς να κοιμηθείς.
Φαίνεσαι κουρασμένη, έλα μέσα να ζεσταθείς
Κι αν πεινάς, στο τραπέζι πάνω έχω ζεστό φαϊ.»
-Τι γλυκιά γιαγιά σκέφτηκε πολύ συμπαθητική
Μα έχω την εντύπωση πως κάπου την έχω ξαναδεί.-
Το σπίτι μέσα ήταν ζεστό και φιλικό
Και στο τραπέζι πάνω, άφθονο φαγητό.
Έτσι το κοριτσάκι έφαγε, ήπιε και πήγε να ξαπλώσει στο κρεβάτι
Ήρθε και η γιαγιά να την καληνυχτήσει με ένα τραγουδάκι.
Τι γλυκιά φωνή που είχε, - αγγελική.
Έδιωξε τον κάθε φόβο απ'το κοριτσάκι,που τώρα πια είχε κοιμηθεί.
Έτσι, όταν μέρα έφτασε, το επόμενο πρωί
Μαζί με την γιαγιά στο χωριό πήγαν, την μητέρα της να βρεί.
Την είδαν που έκλαιγε και ήταν κίτρινι απ'τον φόβο,
Που το κοριτσάκι της είχε χαθεί μες στο σκοτάδι, μόνο.
Βλέποντας την, το κοριτσάκι έτρεξε σ' αυτήν
Και η χαρά στο πρόσωπο της ζωγραφίστηκε ευθύς.
Την αγκάλιασε, την φίλησε και της είπε ολο χαρά
Για χτες το βράδυ που γνώρισε μια γλυκιά γιαγιά.
Μα όταν γύρισε να την βρεί, δεν ήταν πουθενά.
Είχε εξαφανιστεί κάθε ίχνος της έτσι απλά.
Όμως το κοριτσάκι ήξερε πως έπρεπε να την βρεί.
Έτσι, με την μητέρα της, πήγαν στο σπίτι της γιαγιάς μήπως και βρισκόταν εκεί.
Φτάνοντας όμως αντίκρησαν ένα θέαμα παράξενο.
Στην θέση του όμορφου σπιτιού, υπήρχε ένα σπίτι καμμένο, χρόνια ακατήκιτο.
«Μα, πώς γίνεται αυτό;» ρώτησε το κορίτσι σκεπτικό,
«Αφού χτες μπήκα μέσα, βρισκόμουν εδώ.»
«Ίσως πήραμε λάθος δρόμο και βρεθήκαμε εδώ.
Έλα, πάμε σπίτι και αύριο ίσως την δούμε στο χωριό.
Πρέπει τουλάχιστον να της πω ένα ευχαριστώ,
Που το παιδί μου προστάτεψε απ'της νύχτας το κακό.»
Αφού πήγαν σπίτι, το κορίτσι στάθηκε στο τζάκι.
Έκανε κρύο έξω, και ήθελε να ζεστάνει το μικρό της το κορμάκι.
Και σαν κοίταξε σε κάτι φωτιγραφίες που βρίσκονταν απέναντι
Είδε σε μια απο αυτές, την γλυκιά γιαγιά, να κάθεται σε μιαν αυλή.
«Να! Κοίτα!» αναφώνησε, «αυτή είναι η γιαγιά
Που χτές με φιλοξένησε. Αυτή είναι μαμά!»
«Δεν γίνεται παιδακι μου να είναι αυτή εδώ.
Αυτή ήταν η γιαγιά σου που μας άφησε απο καιρό.
Ίσως απλά την μπέρδεψες με αυτή,
Πάντως δεν είναι σου λέω, δεν υπάρχει περίπτωση.»
Όμως το κοριτσάκι ήξερε πως ήταν αυτή.
Γιατι το ήξερ απ'την αρχή, πως κάπου την είχε ξαναδεί.
Λες να της εμφανίστηκε εκείνο το κρύο βράδυ,
Σαν άγγελος, να την προστατέψει απο το σκοτάδι;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | V.O.X. (Voice Of Xpression) | | | |
|
ΗΒΗ
02-07-2006 | Ειναι τελει, μου θυμησε την γιαγια μου που εφυγε πριν ενα χρονο | | Χρίστος Κ.
05-07-2006 | Πολύ καλό ποιήμα, και ανατριχιαστικό | | MEL84
28-03-2013 @ 14:17 | Τέλειο............................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Μαυρομαντηλού
28-03-2013 @ 18:55 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
