Στης αγκαλιάς το τρίκορφο, πανσεληνάκατη μου, απεριτίφ του πόθου μου, καυτή αναπνοή μου
[align=left] [B] [I]
. *~* Στης νύχτας το ξεστόχι *~*
Πόσο θα θελα ν' ακουμπήσω τον κόσμο σου
να μεταλάβω τις σκέψεις
στα ματοτσίνορα σου
μοσχοβολιά απ' τον δυόσμο σου
ακούγοντας τους κτύπους της καρδιάς σου !
Όνειρο γερμένο στο κόρφο σου
στου οίστρου σου τη ρέμβη
και να σαλεύω τρυφερά την πένα μου
στα έγκατα σου τύρβη
ποτίζοντας των παλμών σου τη γεύση
Ναι ... πόσο αλήθεια θα θελα
να σε βρω στ' ακρογιάλι
εκεί που σμίγει ο άνεμος
με φλόγας, μαϊστράλι !
Στης αγκαλιάς το τρίκορφο
πανσεληνάκατη μου
απεριτίφ του πόθου μου
καυτή αναπνοή μου !
Ηδονικές να βγουν κραυγές
"στης νύχτας το ξεστόχι"
πράττειν τη λάμψη η αστραπή
στου κεραυνού τη κόχη !
Πηγή είσαι στη δίψα μου, ερωτική ουσία
να πιω απ' το ποταμάκι σου
τη γεύση σου να νιώσω
που βρέχει τις πατούσες σου
και ακουμπώ τον κόσμο !
. * * Nikos D. Stoforos * *
