Φθινόπωρο ήταν/ Οι φόβοι μπλεχτήκαν στις μέρες/Ξερνούσαν οι νύχτες/ Φυγή, μοναξιά και φοβέρες
[I][color=black][font=georgia]
Μετράω τα σύννεφα μου βγαίνουνε λίγα
Στο ουράνιο μπόι,
Δε χωράει Θεέ μου η ελπίδα
Υπόκρουση θέλω, δυό ματιές
Στης ζωής τη μανία
Και παίρνω αντίγραφα θλίψης κι ανία
Φθινόπωρο αντίστροφο γέλα θα βρέξει
Πριν κάτω σε ρίξει –πονάει-
Η πρώτη μου λέξη
Στο φως που γκρεμίζεται ποιός θα πιαστεί,
Ποιος ν’ αντέξει
Φθινόπωρο αντίστροφο γέλα θα βρέξει
Με μια απειλή, σ’ ονείρου μορφή γαλαρία
Στεγνές μουσικές
Τα είδωλα στέκουν αστεία
Σ’ οθόνες λευκές, εποχές
Και ορίζοντες σπάμε
Στο βάθος ζωή, στο βάθος πληγή κι όμως πάμε
