| |
Στα πουλια μιλουσα
κι ειχα τα δεντρα συντροφια
στους καμπους περπαρουσα
μεσα σε δαση και βουνα.
Πως περασανε τα χρονια τοσο γρηγορα
στο μονοπατι της ζωης περπατησαμε
μιλαμε για αγαπες και χαμενα ονειρα
κι αρχιζει ενα κλαμμα, παραπονα που αφησαμε.
Μια αγαπη ειχα κι εγω
κι ενα φιλο μου παλιο
σεργιανιζαμε τα δειλινα
στα δρομακια, στα στενα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
