| |
Έρχεται κάποτε
η ώρα,
που σε συνθλίβει
η ανυπαρξία.
Πιστή στο ραντεβού,
ακόμη κι αν έχεις ξοδέψει
την ζωή σου,
καλοπιάνοντας την.
Μια μητέρα,
γέννησε.
Ένας γραφιάς,
πέθανε.
Εσύ,
μόνος στην έρημο,
τρεκλίζοντας,
μεθυσμένος.
Αντιλαμβάνεσαι
για λίγες στιγμές,
το τέλος, την αρχή,
όλα αυτά.
Και ύστερα,
κάνεις το μεγάλο βήμα,
στο κενό
του μυαλού σου.
Ας ξεκαθαρίσω
εδώ:
δεν μιλώ, ούτε θα μιλήσω
για αυτοκτονίες.
Αναφέρομαι
στις ατέλειωτες ώρες,
που δεν κάνεις
τίποτα.
Αναφέρομαι στις ώρες,
που δεν υπάρχουν,
που δεν υπάρχεις
και όλα κλυδωνίζονται.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
