| Ξαφνικά,
δεν με ένοιαζε
τίποτα.
Δεν ήμουν
αδιάφορος,
δεν ήμουν αδαής.
Δεν είχα χάσει
την ελπίδα.
Όμως,
από μέσα μου,
ξεχυνόταν
μια δύναμη,
τόσο γενναία,
τόσο ανυπέρβλητη,
τόσο πρωτόγονη,
διαχρονική
και ουσιώδης,
που τα εμπόδια,
οι δυσκολίες,
οι κάθε λογής
ανθρώπινες κακίες
και μικρότητες,
φάνταζαν
στα μάτια μου,
που σπίθιζαν
σαν ηφαίστεια,
ως μικροί,
ανεπαρκείς
νάνοι,
που δεν είχαν
την ισχύ,
να με βλάψουν.
Που δεν είχαν καν
την πρόθεση,
να με βλάψουν.
Ως συμμάχοι,
στο μεγάλο ταξίδι,
από εμένα
προς τον μεγάλο
εαυτό.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | |
|