Όνειρα που τα έπνιξε η μαυρίλα του σκότους
και κατρακύλησαν στα τάρταρα της αβύσσου
μουσκεμένα απο τ' αναφιλητά της λησμονιάς
διαλυμένα απο των " βολών " τους κρότους...
τα κομμάτια τους φουντώνουν την οργή σου
όνειρα η μοίρα τους τα δίκασε να σβήσουν....
η λάμψη τους έγινε αντανάκλαση του χρόνου
πόθοι σφραγισμένοι στα κιτάπια της καρδιάς
μοναχικοί κι άκαρποι που να τ' ομολογήσουν
ν' απαλλαχτούν απο τη σημαδιά του πόνου...
όνειρα, αμπαρωμένα κελιά μυρίζουν κλεισούρα
με σιλουέτες που πηγαινοέρχονται ασταμάτητα
πυκνό νέφος απο τους καπνούς των τσιγάρων
ένας έρωτας μπερμπάντης τύφλα μες τη σούρα
προκαλεί γέλια και πολλά δάκρυα ασυγκράτητα
όνειρα η μοίρα τους τα δίκασε να σβήσουν....
η λάμψη τους έγινε αντανάκλαση του χρόνου
πόθοι σφραγισμένοι στα κιτάπια της καρδιάς
μοναχικοί κι άκαρποι που να τ' ομολογήσουν
ν' απαλλαχτούν απο τη σημαδιά του πόνου... ::smile.:: ::theos.:: ::theos.::
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο