| |
όταν ο αναγνώστης δεν βγαίνει μέσα του
νόημα δεν υπάρχει ακροατής
όμως δεν σκεφτόμουν αυτό όταν
σταμάτησα στην γραμμή 4 του χειμάρρου σου
-για να πω ότι-
εκεί που σε παν τα πόδια δίχως σκέψη είσαι
η στιγμή σαν σημείο κομβικό που
αν και θεωρείς πεπερασμένο
εσύ είσαι ακριβώς εκεί
βλέπεις αυτό που δεν έχει σβηστεί σαν ένα σχήμα λόγου
κι όπως ασήμαντο επί της ουσίας το πως
δεν αγνοείς ότι κάπου συμβάλλει μέσα σου συγκεκριμένα
σημαίνοντας κάτι
μη συγκρινόμενα και συγκρουόμενα
όπως το τί που δεν ρίχνει το φως πάνω του
το όνομα σου- για φαντάσου το
σε εκείνο το κοιμώμενο κουδούνι χρόνια μετά
σα φάρος ακατοίκητος στη νύχτα αυτόφωτος
όλοι αλλάζουμε σπίτια που δεν χωράμε που φοβόμαστε
δεν αγνοείς
τις δονήσεις μεσα σου του εκκρεμές του συνεχές
και δεν είναι το όνομα σου είναι κάτι άλλο
αυτό είναι περισσότερο ένα σύμβολο ένα σημαδιακό
του ό,τι πέρασε και σου βγάζει και έπεται ατελές
δεν ξεφύγεις από αυτό
δεν μπορείς κι είναι καλό να μη θέλεις
για όσο χτυπά η καρδιά σου από την σκιά σου
και μείνει μόνο η σκιά
τώρα
τώρα συνεχίζω απο οπου σταμάτησα
τέταρτη γραμμή το είπα
όμως τέλος ο χείμαρροος
έχει;
από -τις εποχές όλες
το αβίαστο αξεθύμαστο μήτε κι αρχή
μα το μυστήριο είναι που κινεί το άτομο
αλλιώς δεν θα λεγόταν ασύλληπτο
το δίχως κανόνα πνεύμα
ξέρει που σταματάει και που συνεχίζει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
