| |
"Θυμός" ονομάζεται επίσης
η πρωτοβροχιάτικη πνοή....
`Αχι θυμέ ολόδροσε του Οκτώβρη
'ναθροφάρι που 'σαι το ξόμπλι
κι'ο αθός του κάθε αποβροχάρη,
έμπα στα τρίσβαθα τση γής
σκόρπισε τ'άρωμα σου
να γίνει χάδι ερωντικό
η δροσοπεθυμιά σου.
Ξόμπλιασε με τα νέφαλα
του ουρανού το διώμα
και ρίξε το ψιλόβροχο
στο ποθαμένο χώμα,
ν'αναντρανίσει η μαύρη γης
η πλάση να μυρίσει
και τσι βλαστούς που κείτουνται
νεκρούς να τσ'αναστήσει.
Ωσάν το χώμα το νεκρό
βροχή που λαχταρίζει,
που τόσους μήνες
άνυδρο την ξέρα νταγιαντίζει
και τάμα κάνει στσι Θεούς
μιαν αμπρουλιά να σύρει
κι'απ'αγκινιού στο σώμα ντου
χαρά να βλαστοσύρει,
έτσα νημένω αργα ταχιά
μα δεν ξεφανερώνει
η δροσεράδα του θυμού
κι'ο πόνος με γαργιώνει.
Σε τόπους κακοπάντιδους
σ'ερήμους και πριγιόνους
έχασα τσι καλύτερους
'πο τη ζωή μου χρόνους,
γιατί το χάκι τση ζωής
μονο Θεοί κατέχου
κι'αμοναχά με βάσανα
και λογισμούς μας βρέχου.
Ποιος είν'αυτός που έστεσε
μπέτη στη μάνα φύση
και ποιος μπορεί ετούτονε
το γρίφο να μου λύσει,
μα η φύσις μάνα των Θεών
στων εποχών το θάμα
όλα στο σείρι βάνει ντα
και δε λογιάζει πράμα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
