| |
ακαθόριστα τα φανταστικά όρια μου
όντα,μορφές και χρώματα μες στο μυαλό
και ξεφυλλίζονται πλατιά τα όνειρά μου
ήρθε η σάρκα και ξαλάφρωσε τ’αχνό
δεν κοιτιέμαι ξεχασμένος στον καθρέφτη
γκριζόμαυρη η προσωπίδα,ηχώ η φωνή
πηγαινοέρχεται και στην άκρη πέφτει
το αληθινο μου πρόσωπο είναι η ψυχή
μονάχα εσύ υπάρχεις η ευτυχία μου εσύ
τα θνητά μου βλέφαρα ανοίγω να δώ
ποσο θα κρατήσεις κάτω εδώ στη γή
άγνωστο εύθραστο και αινιγματικό
σαν απο θαύμα ακόμα πάθος μες στο αίμα
ως την ύστατη στιγμή μου εύνοια της μοίρας
χάνομαι με χάρη στου καιρού το ρεύμα
θρύλος βασιλιάς στα βάθη της πλημμύρας
εντός του ονείρου όμως τι θα χρησιμεύω
η μάχη άρχισε μόνος δεν είμαι πια
πέρα απ’το χάος μου τολμώ και ταξιδεύω
ίσως και σ’αντικρύσω πρώτη φορά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
