| |
| | Το Φάντασμα Της Αγάπης |  | | | Χμμ... ένα αρκετά παλιό μου τραγούδι, το έγραψα πριν από δυο χρονια στα 14 μου. Όχι απ'τα καλύτερα αλλά μου θυμίζει μια πολύ έντονη ιστορία που ε΄χια ζήσει τότε. | | |
[Verse 1:]
Μες στα σκοτεινά μονοπάτια
Μια λευκή μορφή περπατάει
Ειν' το φάντασμα μιας αγάπης
Που τελειωσε, μ' ακόμα πονάει
Μέσα στο μυαλό μου τριγυρίζουν
Σκέψεις, αναμνήσεις, ενοχές
Ειν' το φάντασμα της αγάπης μας
Που την έσβησες σε λίγες στιγμές
[REFRAIN:]
Όμως φταίω εγώ
Που δεν νοιάστηκα, πόσο άσχημα
Μου φέρθηκες
Και τώρα κλαίω, πονώ
Που σε άφησα, επιπόλαια
Να πληγώσεις την καρδιά μου τη φτωχή
Που 'ναι πια μισή
[Verse 2:]
Τώρα η θύμησή σου με τρομάζει
Έχω μέρες πια να κοιμηθώ
Είν' το φάντασμα της αγάπης μας
Που στοιχειώνεις κάθε μου λεπτό
[REFRAIN (x1)]
[Verse 3:]
Όρκο δίνω τώρα, το υπόσχομαι
ʼλλον δεν θα αφήσω να μου σκίσει
Την φτωχή καρδιά μου, που αρνήθηκες
Να πιστέψεις πως σ' είχε αγαπήσει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Omnis mundi creatura, quasi liber et scriptura | | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
