| |
Mες στον αφρό σου να κοιτώ
Στον ίσκιο μιας λαμπάδας
Ιδέες κλεμμένες
Και στα χαμηλά ψηλοπατώ
ταττού φτιαγμένα από χένα
Τσιμπιτά.
Τρώγω σαλάτες
Πολύ προσέχω.
Mες στόν αφρό σου να κοιτώ
Φραπόγαλο και τα παγάκια του
λιωμένα
Που μου καθίζει στο λαιμό
Και το λαρύγγι προς τα κάτω
Κακαρίζει.
Τελειωμένος
Μα προχωρώ
Πολύ προσέχω,εγώ.
Mες τον αφρό σου να πηδά
τις αλυσίδες πού `δεναν στον Πόντο
Προμηθέες
Ούτε μια πιάστρα πλέον μία
Δεν μετρά
Βιτρίνες σπάσαν τα συμβάντα
Απ τους πόνους.
Κι ακροβατεί
Πολύ, πάρα πολύ
θα πρέπει να προσέχω.
Η Σκύλα έρχεται
στον πάνω κόσμο
και βρίζει
σαγηνευόμενη από τον φόβο
που ως σεισμός κατακρήμνιζε
τα είδωλα
και μεταθέτει την λατρεία
προς έναν άλλο ήλιο
αποτελούμενο από`να σάρκινο λεβιέ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
