swaggy
15-10-2017 @ 12:00 | Δεν με τρομάζουν τα λόγια, τους ανθρώπους φοβάμαι ::theos.:: | |
**Ηώς**
15-10-2017 @ 12:17 | αληθινό! ::love.::
με πληγώνουν οι άνθρωποι
που σαν άνθρωποι σκέφτονται
με πληγώνουν οι φίλοι
που γι' αλήθειες μιλούν
παραστάσεις που δίνονται
στο κοινό ....να ηχούν...
και μονάχος σου κάθεσαι
στη γωνιά της αρένας
πως βουρκώνουν οι γίγαντες
που τις μάχες θωρούν
πάρε δώσε με ψεύτικες
κουβεντούλες μεθούν...
με πληγώνει ο χρόνος μας
που σαν κάλπικος γέρνει
σε δυο όψεις υφίσταται
κι είναι πάντα ορατός
πάει φεύγει και χάνεται
σαν επόπτης της Μοίρας
του καθρέφτη η πλάνη σου
φίλος τώρα κρυφός...
©φ.κ 02_06_2014 | |
ΛΥΔΙΑ_Θ
15-10-2017 @ 12:31 | Ωραίο !! ::yes.:: | |
Νικηφόρος Ουρανός 38
15-10-2017 @ 12:47 | Ιδιαίτερο και ξεχωριστό!
Με εντυπωσίασε!
Καλή Κυριακή, Ελένη! | |
elenioikonomaki
15-10-2017 @ 13:17 | ::love.:: | |
Κων/νος Ντζ
15-10-2017 @ 13:28 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
νικολακοπουλος θανάσης
15-10-2017 @ 14:30 | χαιρετώ την Ελένη το διάβασα είναι πολύ-πολύ-καλό ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |
Άηχος
15-10-2017 @ 19:27 | Αληθινοί και πολύ δυνατοί οι στίχοι σου.
| |
elenioikonomaki
15-10-2017 @ 21:46 | Σας ευχαριστώ....όοοοολους.. ::rol.:: ::love.:: ::love.:: | |
inokrini
16-10-2017 @ 08:38 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::love.:: | |
 |
