| |
| | Ξανθό αερικό |  | | | 1983 | | |
Είχε χρυσάφι στα μαλλιά, φλόγα στα δυο της μάτια
Όταν κατακαλόκαιρο, έπαιζε με τον ήλιο
Άδικα όμως προσπάθησα, νάβρω τα σκαλοπάτια
Και στην καρδιά της, στην ψυχή, να γίνω αερικό…
Δροσοσταλίδα έμοιαζε, μεσ’ σε γαλάζια χώρα,
Όταν κορμί και θάλασσα, τότε γινόταν ένα
Κι εγώ δε μπόρεσα ποτέ, ακόμα μέχρι τώρα,
Λόγια να γράψω στο χαρτί με του έρωτα την πένα…
Θαλασσινό αερικό, ονειροφαντασιά μου,
Έμεινες μεσ’ στη μνήμη μου σαν άσβηστο κερί,
Έμεινες όνειρο παλιό, της νιότης της παλιάς μου
Κι έτσι σ’ αυτό θα μείνουμε εγώ κι εσύ μαζί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Μη βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα για κανέναν... | | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
