| |
Ένα κι ένα
Η ώρα έφτασε όταν πια έλειπαν όλοι
Το γιορτινό τραπέζι ήταν φονιάς
Με αφορισμούς πνιγμένους στις σουπιέρες και τα κρασοπότηρα
Δειπνήσαμε τις σάρκες μας
Κι έμειναν αμανάτι τα πανωφόρια με τις ενοχές
Η μητέρα έτριβε με μανία τις καταφάσεις που ‘χε πασαλειφτεί ο πατέρας
Κι εμείς ευχαριστιόμασταν που ένα κι ένα έκανε δύο
Συγχορδίες δραπέτευσαν από μονόφθαλμες κιθάρες
Τυφλωμένες από τη σκόνη
Δεν κατάφεραν να φτάσουν πέρα απ’ τα σκουπίδια
Τις κόρνες και τους αδέσποτους σκύλους
Χαραμιστήκαμε
Κάτω από ζηλόφθονους και ανελέητους εκκλησιαστικούς πολυελαίους
Υποταγμένους σε κηροπήγια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
