| |
Μάγισσα με τα βοτάνια και τα ξανθά μαλλιά,
μάγεψες και την καρδιά μου τη φτωχιά με δυο γλυκά φιλιά.
Κι από τότε, μού ’χεις πάρει για πάντα τη μιλιά,
τριγυρίζω μαγεμένος, σαν τους γλάρους στην ακρογιαλιά.
Αχ! Και πού θα βρω ένα ξόρκι να με ξεμαγέψει;
Σ’ έχω συνεχώς στην σκέψη, σ’ αγαπώ και δεν αντέχω πια.
Θα ’μπω μες στην κάμαρά σου και συ δεν θα ’σαι ’κεί,
να σού κλέψω τον καθρέφτη και τη σφαίρα σου τη μαγική.
Τα χαράματα που θα ’ρθεις πιωμένη με ρακί,
θα αισθανθείς το πέρασμά μου και γλυκιά θα παίζει μουσική.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
