Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 το παραμίλημα που καλοξέρω
 
ο ίσκιος που μένει πια μικρός
ενθύμιο,μα ωστόσο έχει το σχήμα
βαλσαμωμένος σκελετός
πλάι στου καημού το αξόδευτο κρίμα

κρεμασμένος σε μιά κλωστή
κοιτάζει σα φοβισμένο γεράκι
με τέχνη παρακατιανή
φτιαγμένος είναι, με λίγο μεράκι

ουρλιάζει δεν έχει καιρό
που έγινε με τον πόνο του δικός μου
πετρωμένο το βουητό
απο το αίμα, του ανείπωτου κόσμου

έφτασα πλεόν στη γραμμή
όπου σταματάει η νοσταλγία
κάνει να πάλλεται η ψυχή
που κόπηκε στα ύψη η μονοτονία

χορηγός της καινούργιας ζωής
το παραμίλημα που καλοξέρω
της αγάπης νερό να πιείς
που τρέχει απ’το νησί θα στο φέρω



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Κων/νος Ντζ
29-10-2017 @ 08:42
κρεμασμένος σε μιά κλωστή
κοιτάζει σα φοβισμένο γεράκι
με τέχνη παρακατιανή
φτιαγμένος είναι, με λίγο μεράκι

::up.:: ::up.:: ::up.::
inokrini
29-10-2017 @ 10:18
έφτασα πλεόν στη γραμμή
όπου σταματάει η νοσταλγία
κάνει να πάλλεται η ψυχή
που κόπηκε στα ύψη η μονοτονία!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
elenioikonomaki
29-10-2017 @ 15:36
ουρλιάζει δεν έχει καιρό
που έγινε με τον πόνο του δικός μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::smile.::
ΛΥΔΙΑ_Θ
29-10-2017 @ 19:48
Oμορφο !!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο