| |
| | Διάβα τυμβωρυχής |  | | | Μάνα μου, καταμόναχος, μ' έντονο το φαρμάκι, που νιώθω να με πνίγει νυχθημερόν | | |
[align=left] [B] [I]
. . *~* Διάβα τυμβωρυχής *~*
Δυσβάστακτος ο πόνος του άδικου χαμού σου
που στον ορίζοντα, τα σύννεφα μουντά
μου κρύβουν (παιδί μου) τη μορφή σου
κι οι σκέψεις μου, είναι μόνιμη φωτιά
που καίνε διαρκώς το λογισμό μου
ωστόσο αθεράπευτος, στα Ιπποκράτεια γιατρικά
σπαραχτική γαλήνη, στον καημό μου.
Δεν είναι Ποίηση ετούτα δω που γράφω
ούτε κατάθεση, θα πω είναι ψυχής ...
. . * *
"Πρόκειται για το δάκρυ της καρδιάς μου
να ποτίζει το χώμα, όσο θα ζω της Γης".
Που διψασμένη απ' τον άδικο χάρο
φλέγεται μαζί μου, "διάβα τυμβωρυχής".
Μάνα μου, καταμόναχος
μ' έντονο το φαρμάκι, που νιώθω να με πνίγει
~ νυχθημερόν~
και δηλητήριο τη πίστη μου θανάτωσε
δίχως ελπίδα, η θλίψη με τυλίγει
που τη ζωή μου θόλωσε, τ' ολοχρονίς απών.
Πολλοί βιώνουν
μια σκληρή πραγματικότητα,
που της οδύνης ξώμαχοι βρεθηκαν
να γεύωντε τ' άδικου πένθους την οργή
και το κενό απ' της απώλειας τη πίκρα.
. . * *
Κι εσύ ακριβή μου σκέψη ακουμπάς
με τα ευαίσθητα πινέλα της ψυχής σου
της σιωπής παλμούς στη μοναξιά
που χρωματίζουν τους καιρούς, με την υφή σου!
. . . * * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | nstoforo@otenet.gr | | | |
|
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
29-10-2017 @ 22:12 | Ότι πολύ αγαπήσαμε κι ήρθε ένα πρωί που δεν το είχαμε πια μαζί μας, έφυγε για μακρινά ταξίδια που δεν έχουν γυρισμό μόνο δάκρυ και πόνο μας άφησε κι ας λεν οι ανθρώποι πως ζει μέσα μας, όταν δεν έχουμε την φωνή του, την μορφή του, το χάδι του, όταν δεν έχουμε την αγκαλιά του, τα δυο του χέρια, την στοργή του, την παρουσία του στα ορφανά μας βράδια, μόνο δάκρυ και πόνο έχουν τα δυο μας μάτια, μόνον, μόνον με το χρόνο μερεύει η ψυχή μαζεύει τα κομμάτια της και κυλάει η ζωή με το απέραντο κενό μιας απουσίας, αμετάκλητης, χαραγμένη στα φυλλοκάρδια μας, φιλιά αγαπημένε φίλε. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | inokrini
30-10-2017 @ 19:38 | Κι εσύ ακριβή μου σκέψη ακουμπάς
με τα ευαίσθητα πινέλα της ψυχής σου
της σιωπής παλμούς στη μοναξιά
που χρωματίζουν τους καιρούς, με την υφή σου! ::theos.:: ::theos.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
