Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132752 Τραγούδια, 271244 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αφόρητος και λευκός
 
Είναι κάποιες νύκτες με ξυπνάει
λευκός καυτός πυρετός
με καίει με πονάει και βογγάει
απ'τα ουράνια ο ίδιος ο Θεός
και 'γώ θλίβομαι σα γίνομαι παιδί
νοιώθω μονάκριβος σε μια στίβη με διαμάντια
μα με πεθαίνει το μαστίγιο που πέφτει
και τον σκοτώνει η πείνα
τον αδελφό
που δεν γνώρισα ποτέ μου
γιατί εκεί βρισκόταν ο αδόλφος
και τον έκαψε
δεν προλαβα στα μάτια να τον δώ
και ο λευκός θάνατος με ταλανίζει
και με βρύζει κάθε που πάω
να τον αφήσω
να τον κρύψω να μην τον βλέπω
με σκοτώνει κι εσύ με σκοτώνεις περισσότερο
μ'αυτό το μαστίγιο
μ'αυτη τη θυλιά που έχεις περάσει στο λαιμό μου
κι όσο ξεμακραίνω με πονά
δεν μ'αφήνει να φύγω
με πνίγει και με σκοτώνει
και με αφήνει μόνο
στους καπνούς και στο σκοτάδι
μιας άδειας πολιτείας
που δεν έμοιαζε καθόλου έτσι
όταν είχα γεννηθεί...




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

είναι η πραγματική μουσική που με έκανε πραγματικό άνθρωπο...
 
KTiNoS
05-07-2006
exw mia aporia ... yparxoun kai xromatistoi piretoi ?????
Αστεροτρόπιο (Jeny)
05-07-2006
αγχώθηκα... αλλά μου άρεσε.
ειρήνη
06-07-2006
πολύ καλό .. δυνατό :)
ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
06-07-2006
Καλημερα φιλαρακι, εγραψες !!!!!!!! Μου αρεσε παρα πολυ, τα σεβη μου !!!!!!!!!
ΣΟΦΙΑ(21)
06-07-2006
πολυ καλο!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο