| |
Δες ένα γκρίζο ουρανό που μου θυμίζει εσένα
νιώθω πως παίζω στη ζωή με ζάρια πειραγμένα
νιώθω πως δίχως νόημα κοιμάμαι και ξυπνάω
δεν έχω όρεξη να βγω, δε θέλω ούτε να φάω
Ανέλυσα πάρα πολύ, και για τους δυο τη θέση
και ξέρω πως το δίκιο μας είναι κάπου στη μέση
Μα τ' άδικο το έχουμε κι οι δυο μες στη καρδιά μας
που αφήσαμε, προδώσαμε, τ' όμορφα όνειρά μας
Νιώθω το γκρίζο ουρανό, σα της ψυχής κομμάτι
μονολογώ στον ουρανό για τη μεγάλη αγάπη
που λύγησε, δεν έσπασε, δεν έγινε κομμάτια
μονάχα δάκρυα κέρασε, δύο ζευγάρια μάτια
Απόψε γέμισε σιωπή, το μέσα και το έξω
νιώθω πως θέλω να χαθώ κάπου να βγω να τρέξω
να φύγω, να εξαφανιστώ, να αλλάξω παραστάσεις
μα ήδη είναι πρόβλημα, για μας οι αποστάσεις
Ήταν για μας ο προορισμός; είναι δοκιμασία;
ανάθεμα κι αν έχω πια, απάντηση καμία
μονό ερωτήσεις γέμισα, και της σιωπής ο ήχος
γραφεί για σένα στο χαρτί και πάλι βγαίνει στίχος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
