| |
| | Πένα, τετράδιο, βιβλίο… |  | | |
Πένα, τετράδιο, βιβλίο…
Γλυκά μου πλήκτρα / ταίρι της μοναξιάς του λυτρωμού και της χαράς
με μια μορφή ηλεκτρική, από την πένα την φτωχή
πήρες το σκήπτρα
Κι έμειν’ η πένα μοναχή, αδύναμη δίχως ψυχή.
Καλή μου οθόνη, / παράθυρο χρωματιστό, χαρούμενο και λαμπερό,
των ιδεών μου εσύ πουλί, πήρες την δόξα απ’ το χαρτί
και το τιμόνι
Σκόρπια τετράδια και χαρτιά σε ράφια βρήκαν μοναξιά.
Χρυσό μου site / έφτιαξες έναν ουρανό απέραντο και φωτεινό
με δίχως όρια και φραγμούς, χωρίς βιβλία, στοιβαγμούς
και copyright
Και τα βιβλία τα φτωχά, μπήκαν κι αυτά μεσ’ στα κουτιά..
Και ποιος με πιάνει / ώρες ατέλειωτες γυρνώ, σκυφτός χωρίς σταματημό
και στο κομπιούτερ μου μπροστά ποτέ δεν λέω : αρκετά
δεν λέω : φτάνει !
Πού θα χαθώ ; που θα με βρεις ; πάνω στα πλήκτρα ολημερίς !
Μα είναι αλήθεια / κλείστηκα μέσα στο εγώ, έπαψα πλέον να μιλώ
γελάω μόνος νευρικά, κι έγινε η νέα μου χαρά
κακιά συνήθεια.
Κι έπεσα μόνος μου κι εγώ στης μοναξιάς μου το κενό.
Κι όλο αδειάζω ! / έγινα μ’ όλους αγενής, έχασα φίλους συγγενείς,
Με σύντροφο και με παιδί έχασα κάθε επαφή
κι ανατριχιάζω.
Στο αίμα ρέει η οργή κι έχω τα πίξελ για τροφή.
Θα στασιάσω ! / και το κομπιούτερ θα γευτεί όλη την πρέπουσα ποινή,
μέσα στον τόσο μου θυμό, θα δώσω τέλος στον χαμό
και θα το σπάσω...
Μα φταίει τάχατες αυτό ή το κουκούτσι μου μυαλό ;
Και σαν προδότης / όπως ο άσωτος υιός θα ξαναδώ πάλι το φως
μεσ’ απ’ την πένα την παλιά που αποζητά καρτερικά
τον κύριό της..
Παλιοί μου φίλοι καρδιακοί, πόσο αισθάνομαι ντροπή !....
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Δεν υπάρχουν φτωχές λέξεις... φτωχά λόγια υπάρχουν ! | | | |
|
Celestia
05-11-2017 @ 03:32 | !!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Κων/νος Ντζ
05-11-2017 @ 09:15 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | smaragdenia
05-11-2017 @ 10:05 | ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΥΡΙΕΨΕΙ ΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΜΕΣΑ
ΣΑΝ ΤΟ ΜΟΛΥΒΙ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΡΗΣΤΟ
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ | | kapnosa-v-ainigma
05-11-2017 @ 10:30 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: Και σαν προδότης / όπως ο άσωτος υιός θα ξαναδώ πάλι το φως
μεσ’ απ’ την πένα την παλιά που αποζητά καρτερικά
τον κύριό της..
Παλιοί μου φίλοι καρδιακοί, πόσο αισθάνομαι ντροπή !.... | | inokrini
05-11-2017 @ 17:27 | Και σαν προδότης / όπως ο άσωτος υιός θα ξαναδώ πάλι το φως
μεσ’ απ’ την πένα την παλιά που αποζητά καρτερικά
τον κύριό της..
Παλιοί μου φίλοι καρδιακοί, πόσο αισθάνομαι ντροπή !....
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | **Ηώς**
05-11-2017 @ 17:46 | πόσο ΑΛΗΘΙΝΟ!
ξεχάσαμε να γράφουμε στο χαρτί
χάσαμε τη μυρουδιά του βιβλίου...άστα Χρήστο
μου συμβαίνει το ίδιο...
και πάνε κι έρχονται οι τενοντίτιδες στα χέρια και στους ώμους....
νέα δεδομένα νέες ασθένειες ...Η.Υ
::theos.:: ::hug.:: ::hug.:: | | Ειρήνη.Δ.
05-11-2017 @ 22:12 | Εντάξει τώρα!
Κερδίζεις την υπόκλιση με το σπαθί σου, την "πένα" σου δηλαδή!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | CHЯISTOS P
05-11-2017 @ 22:19 | Χαχαχαχα Ειλένη, ποά πένα και κουραφέξαλα.... Το "σπαθί", το όπλο δηλαδή, είναι η ...τσατσάρα... άντε και το μπριλ κριμ !... ::laugh.:: | | Ειρήνη.Δ.
05-11-2017 @ 22:57 | χαχαχα σώπα και καλά!
Δήμαρχε τα μάτια σου και το πληκτρολόγιο!!!! | | Άηχος
05-11-2017 @ 23:07 | Μπράβο σου Χρήστο για την γραφή σου και για το πρωτότυπο της
σκέψης σου!!!!!
::yes.:: ::yes.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
05-11-2017 @ 23:24 | Όλο εξαιρετικό Χρήστο λίγο πολύ ταιριάζει σ` όλους μας, με ίσως μόνο μία διαφορά το ότι δεν ξέρω οι άλλοι αλλά εγώ δεν μπορώ να γράψω παρά μόνον στα χαρτιά, δεν το ευχαριστιέμαι και τα βιβλία, βιβλία τα θέλω, οι άντρες μου λένε ότι είμαι βλάχα!!!και μέσα μου κι έξω μου απαντώ..............ναι είμαι όχι μόνο βλάχα!!!!!καραβλαχάρα!!που δεν σας πετάω! μια Μπάρμπα Στάθης!!!! να φχαριστηθίτε...........φιλάκια. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
