| |
| | Μια κόκκινη γόβα ψυχορραγεί |  | | | Καλή εβδομάδα, η έμπνευση από στιχάκια μου στο ποίημα της Λυδίας ( υαλουρονικό ) με ιντριγκάρισε η λέξη...σπορξετοζωή μας..που της έγραψα, ίντριγκα!! στο σπορτέξ !!τρομάρα μου..αν δεν βαριέστε διαβάστε το, ευχαριστώ να είστε καλά. | | |
Εγώ είμαι μια κόκκινη γόβα, δωδεκάποντη, γιαλιστερή, ακριβή, τέλεια!................
Κατοικώ στο κουτί μου, 15 χρόνια στην ντουλάπα, μαζί με κάτι άλλες
μαύρες, καφέ, βυσσινί κι αυτές υπέροχες, μα όχι σαν κι εμένα.
Δεν ξέρω ποιος με φυλάκισε, στα σκοτάδια του κόσμου, μακριά
από τα φώτα της πόλης.
Κλαίω μονάχη μου τα βράδια, είχα κάποτε, ταίρι, ζεστασιά, δόξα
λόγο ύπαρξης, στη σπουδαία ζωή μου.
Γυρνώ στο παρελθόν, με πόνο στενάζω κι όλο ακούω μια φωνή
κόκκινη!άθλια! τώρα που να σε βάζω?
Ούτε μια στάλα αέρα, μια βραδιά, μια Κυριακή, να μην πεθάνω,
η τελευταία μου έξοδος, ήταν τρανή, στην ενάτη του Μπετόβεν.
Σ` ενα Μέγαρο που το θέλουνε όλοι, οι προλετάριοι στη πόλη.
Καταξιωμένη εγώ, στα βλέμματα των αντρών, που με ήθελαν
με ποθούσαν τα μάλα.
Αχ!! τι αίγλη..μια συναυλία ήταν η ζωή μου, το Μέγαρο η τρανή
επιλογή μου, τα ήξερα τα βιολιά όλα της πλάσης, μπαλέτα, όπερες
χωρίς Τσαικόφσκι πως να γεράσεις......
Με φέρναν τα ακριβά μου βήματα, σ` ένα Μπάντμιντον...το είχα μάθει
απ` έξω, γνώριζα κάθε γωνίτσα, πρώτη θέση...ψηλά όλο κοιτούσα.
ορφανή πως ν` αντέξω?
Στους γάμους είχα γιορτή, όλοι για εμένα λέγαν, σ` εξωτικά κτήματα
Συρτά, Καλαματιανά, Τσάμικα..με χορεύαν.
Ούτε κει με φορούν..πια δεν πάνε, όλο ευρώ για κάποιο δώρο..μετράνε.
Στο Παλλάς είχα θέση εγώ σ` όλες τις παραστάσεις, που ζωή....την κρατάς
όταν τα` χεις, είχα 10 φεγγάρια, αστέρια, γαλαξίες, φωνάζαν..αρέσεις!!
( ε, δούλα μην πέσεις! )
Στη Λυρική ωχ! καημός! δικές μου οι όπερες όλες, Νόρμες, Μήδειες, Αίντες
Ναμπούκο, ω!! θεοί!!
Μ` αγαπούσε τρελά ένας κύριος, που τον έλεγαν Τάκη, του λείπω..
τον ποτίσαν..πικρό το φαρμάκι!!
Όπου δει άλλη, δεν μπορεί ν` αντισταθεί..όλο το βλέμμα γυρίζει..
...αχ!! η λιτότης και κάστρα γκρεμίζει!!!...ωχ!!!Παναγιιιία μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μια γόβα σαν και εμέ, δίνει σε κυράδες, μια άλλη ταυτότητα,
έναν αέρα πάθους, του σεξουαλικού ορισμού το κρεσέντο..
( σαν το νερό στην ανθρωπότητα! ) ένα πράμα....
Εγώ χόρευα ταγκό, βάλς, ως και πληβείων ζειμπέκικο ακόμα...
είχε, είχε η ζωή μου ένα κόκκινο χρώμα.
Άνοιγε το κουτί κι όλο γελούσα, ένα βράδυ ακόμα ευτυχίας θα ζούσα.
Ακούω φωνές, η κρίση! η κρίση! η κρίση !αναρωτιέμαι ?αυτη΄
μ` έχει φυλακίσει, λογαριασμούς, αριθμούς, φτάνουν δε φτάνουν,
μετράει η κυρά μου, χαθήκανε όλα, στης φυλακής τα κουτιά μου.
Συμφορά μου!!!!!!!
Να τις φορέσεις είπε ο αρχοντάς μου ένα γαμώτο..ένα βράδυ...
κι αυτήηηη, έλεγε την πονά το ρημάδι..
Ποιο? πονούσε..γιατί?? στην ονειρεμένη ζωή της.........
Κι όλο βγαίνουν τα σπορτέξ, πως ζηλεύω, θυμώνω, με την
ταπεινή, πανάθλια υπαρξή τους.
Όλο βγαίνουν βόλτα για περιπάτους, της τσίπικης ζωής τους
για παγωτό χωνάκι..
Μισώ αυτά τα μαύρα Λακόστ!!!!!!μπαινοβγαίνουν κι εγώ στο σαράκι.
Μια βόλτα δεν έχει για εμέ..όλο πορείες, δρόμοι, πλατείες διαδηλώσεις,
μονοφόρι το μαύρο σπορτέξ...κυρά να μη σώσεις!....
Ούτε ένα βράδυ για αλλαγή, να με δούν τα φεγγάρια..
Εγώ! η πολυπόθητη, των συνειρμών, των οργασμών, των φετίχ,
στο Ιντερνετ..οι αδερφές μου αφήνουν σημάδια!
Πως να ζήσει κανείς τούτους καιρούς, θολωμένος, όλο τα ρημάδια
δεν φτάνουν.
Μια κόκκινη γόβα ψυχορραγεί.....εγκλήματα κάνουν.
Η κυρά μου δεν μιλάει πια όλο γράφει, μαγειρεύει, σκουπίζει, σφουγγαρίζει
κρεμμύδια καθαρίζει, μια παντόφλα η ζωή της κι αυτό το υπογράφει.
Δεν μιλώ..να το ξέρει, η παντόφλα του θανάτου!! σκοτώνει τα πάθη.
Θα φύγει ο Πασάς για μια κόκκινη( ¨όχι την αφεντιά της ) για μια
γόβα λουσάτη.
Μένω εδώ κλεισμένη, στις μυρωδιές της άθλιας ζωής μου, πίτες, τσίκνες.
σε ξεχάσαν καλή μου, κλείσαν τα Μέγαρα, οι Λυρικές, τα Γυάλινα,κλείσαν.
στη πόλη.
Για τους πληβειους αριθμούς, τους κακομοίρηδες, ..λαουτζίκοι χαχόλοι!!!!!
Πρώτο θύμα εγώ, αυτοκτονώ 10 χρόνια στης εγκατάλειψης το χαρακίρι.
Σιώπησε η φωνή του καημένου μου κύρη...μια σιγή τα βράδια,
μια ησυχίιιια !! ( που να` ναι?? )
Ο κύρης που μ` αγάπαγε..και μόνη κοιμάμαι.....
Ο αρχοντάς μου, ο άρχοντας μου, μου είπαν ζεί στη σκλαβιά,
δουλεύει ατέλειωτα 15ωρα κι αυτός στη θηλιά.
Τον κρέμασαν μια μέρα, κρέμασαν μαζί και την καρδιά μου,
τη μόνη ελπίδα που είχα να βγώ απ` τα κουτιά μου.
Δεν ακούω τη φωνή του...ξερός κοιμάται!! ( αναπνέει?? )
Ρωτώ τους θεούς τους ουρανούς, αν λίγο θυμάται...........
Τα πορφυρά μου τα κάλη, βωμός σ` ένα σπορτέξ επάνω,
από παντόφλα, παντόφλα τον χάαανω!!!!!!!
Η αίγλη εχάθει, η ιλουστασιόν ζωή, ήταν κλεμμένη, δανεική, στης κρίσης
το χορό μια γόβα πεθαίνει!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Αυτά είχα να σας πω...θα σας έλεγα κι άλλα..ωχ!! καημός..του Μιλάνου η Σκάλα.....
Την θυμάμαι απόψε και κλαιω ω! πόσο κλαίω.......
Μια ( Κόκκινη ) μένει πλέον εδώ...σπορτεξοζωή η ζωή της, σπορτεξοζωή η υπαρξή της,
σ` ένα Ταγκό τελευταίο.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
6.11.2017
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 12
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
06-11-2017 @ 01:50 | Αγαπητοί φίλοι δεν ευελπιστώ ότι εγώ θα γράψω ΤΟ καλύτερο ποίημα και μ` ενδιαφέρει ελάχιστα, μ` αρέσει απλά να παίζω με τις λέξεις, για ότι κέντριζε και κεντρίζει την φαντασία μου μα και την αλήθεια μου, δεν θεωρώ ότι γίνομαι γραφίκή κι` ας ασφαλώς δεν στερούμε σοβαρότητος.
Το να μοιράζεστε μαζί μου από το χρονικό μιας πίτας, το μοιραίο θάνατο μιας γόβας και πολύ περισσότερο το μπάλωμα μιας σημαίας, μου δίνει χαρά και σας ευχαριστώ, ένα χαμόγελο σας μου είναι αρκετό, καλημέρα, Γεωργία. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | Κων/νος Ντζ
06-11-2017 @ 06:52 | https://www.youtube.com/watch?v=GZEGi84tPxc
Καλημέρα Γεωργία!
::laugh.:: ::laugh.:: ::laugh.:: | | inokrini
06-11-2017 @ 08:16 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | ΒΥΡΩΝ
06-11-2017 @ 10:20 | ::kiss.:: ::theos.:: ::hug.:: | | pennastregata
06-11-2017 @ 11:57 | Ευφάνταστο, πικρό και αυτοσαρκαστικό ταυτόχρονα, πολύ μου άρεσε!
Καλή σου εβδομάδα! | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
06-11-2017 @ 12:21 | Ω!!! αγαπητέ Ημερολόγιε..εμένα περίμενες?? λάθος! λάθος! είναι απλό άνοιξε κι εσύ ένα παράθυρο στο Ιντέρνετ μπορείς!!!!!!!!!εγώ καλέ θα στα λέω μεγάλη γυναίκα, δούλα και μάνα με διατριβή στη σπανακόπιτα!!! α,,, ανοιχτό τόχεις! ο.κ....... ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | Rannia . k
06-11-2017 @ 12:38 | Την καλημέρα μου Αμαρυλίς μου και μια όμορφη βδομάδα!!!
::love.:: ::love.:: ::love.:: | | φραγκοσυριανος
06-11-2017 @ 12:52 | ::up.:: ::kiss.:: ::up.:: | | CHЯISTOS P
06-11-2017 @ 12:53 | Να τα βάψεις ....κόκκινα ! ::laugh.:: | | smaragdenia
06-11-2017 @ 19:07 | ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΟΥ
ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΟΒΑ
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ
ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | **Ηώς**
06-11-2017 @ 19:48 | αμάν Γεωργία....χείμαρρος βρε παιδάκι μου είσαι ::love.:: ::rock.:: ::rock.:: https://www.youtube.com/watch?v=0nzNLdWusBs | | Stoforos
09-11-2017 @ 13:53 | Μ' ένα τρικούβερτο χορό
που τρίζει η φαντασία
στις ηδονές να καίγεται
ανάσα κι ηρεμία !
Έχεις αγέρωχη καρδιά
και αψηφάς τις φλόγες
που έχουν τα καυτά φιλιά
στου έρωτα τις μπόρες!
Γεωργία μου! ! ! ::kiss.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
