| |
Η σαρκα αδυναμη
τα ματια πλανωνται
τα χερια γλιστρουν
τα ποδια σκονταφτουν.
Αλλα το χειροτερο
που αλλοιωνει την ζωη
ειναι η ψυχη
η ψυχη που βασανιζεται
ποναει
τραβιεται σαν χαρτι απο το
βιβλιο της ζωης
η ψυχη που χωρις λογο
βρισκεται στα ναυαγια της Ατλαντιδας.
Εκαι και η δικη μου
στον Αχερωντα κολυμπουσε
και οι χθονιοι του αχνοι
γεμιζανε τα ματια με δακρυα
πιο μαυρα
και απο την χλαμυδα του Χαροντα
του μελανχολικου βαρκαρη.
Του μιλησα μια μερα.
Μου μιλησε και αυτος.
Τον ρωτησα
με το θαρρος της τρελης
γιατι εμενα;
Το μαυρο βλεμμα του
διελυσε την ψυχη μου
εκλαιγα χωρις δακρυα
αλλα απαντηση δεν πηρα.
Και τοτε
το χερι του βαζει στην καρδια
και βγαζει ενα σιδερενιο αυγο.
Με τα λιβελουλεια δαχτυλα
το ραγιζει σαν καρδια
και πανω μου χυνει
το πιο κρυο υγρο...
Το δερμα μου το ρουφηξε
σαν ερημος το νερο
σαν πνευμονας την νικοτινη,
και με γεμισε
τοσο που τα ματτα γεμισανε υγρο
και δεν εβλεπα...
Το πρωι ξυπνησα
στου ποταμου τις οχθες
και ειδα οτι ειχα αλλαξει
δεν ημοθν πια εγω,
ημουν ο εαυτος μου
ενας σιδερενιος αετος.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
