| |
Σε διαδρόμους περπατάω, μοναξιά και ερημιά
Τόσα χρόνια που περάσαν, έπαθα χοντρή ζημιά
Μάταια ψάχνω ένα χέρι κι έναν ώμο να πιαστώ
Ο χαμός σου μ’ έχει κάνει, να μη θέλω πια να ζω
Το πρωί εκείνο Θεέ μου, άλλαξ’ όλη μου η ζωή
Την αισθάνθηκα μπροστά μου και μου κόπηκε η πνοή
Γύρισα, σιγά μου είπε και γυρίζω να τη δω
Κάθεται και με κοιτάζει, νιώθω πως θα τρελαθώ
Γύρισες
Ξανά κοντά μου γύρισες
Ποτέ σου δεν εξήγησες
Μου έφυγες μακριά
Σ’ έψαχνα
Παντού συνέχεια σ’ έψαχνα
Και το μυαλό μου έχανα
Μα εσύ στο πουθενά
Μία λέξη απ’ τα χείλη, δεν τολμούσα να της πω
Τώρα όμως δεν υπάρχει, να της πω το “Σ’ αγαπώ”
Δεν αλλάζει η καρδιά μου, έμεινε πιστή σ’ αυτή
Κι όσο ζω θ’ αναρωτιέται, “ Γιατί μόνη μου, γιατί ”;
Το πρωί εκείνο Θεέ μου, άλλαξε όλη μου η ζωή
Την αισθάνθηκα μπροστά μου και μου κόπηκε η πνοή
Γύρισα, σιγά μου είπε και γυρίζω να τη δω
Κάθεται και με κοιτάζει, νιώθω πως θα τρελαθώ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
