| |
Τα δευτερόλεπτα περνούν όπως περνούν οι ώρες,
λίγες ψιχάλες και βροχές μοιάζουνε να 'ναι μπόρες...
Πάει ένας μήνας τώρα πια δυο μάτια που αντικρύζω
και απ' την ψυχή μου χάθηκε το μαύρο και το γκρίζο...
Κλείνω τα μάτια κι είσαι εκεί, τ' ανοίγω κι είσαι σκέψη,
υπάρχει άραγε γιατρειά που να με γαληνέψει;
Τι να 'ναι αυτό που την καρδιά γοργά θα ηρεμήσει,
θα καθαρίσει το μυαλό και τη φωτιά θα σβήσει;
Και ρώτησα και μου 'πανε πως της καρδιάς οι χτύποι
θα μοιάζουν με το τρέξιμο που κάνουνε οι ίπποι,
πως το μυαλό θα κυβερνά μονάχα μια εικόνα
κι ό,τι κι αν ρίξεις στη φωτιά θα μοιάζει με σταγόνα...
Κάνε Θεέ μου να τη δω, να ακούσω τη φωνή της,
κάνε για λίγο να σταθώ μονάχα απέναντί της...
Βάλσαμο να' ναι η ματιά, χάδι το άρωμά της,
ν' αφήσει μέσα στη ψυχη το αποτύπωμά της...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
