| |
Κάποτε,
όταν οι αισθήσεις
ήταν μαρμαρωμένες
και ψυχρές,
σαν το φιλί ενός ξένου,
ή ενός εχθρού
και τα χέρια,
στέκονταν μόνα
στην ερημιά του κόσμου,
τότε που είχατε
ξεχάσει
τα όνειρα σας
και είχατε παγιδευτεί
σε ξέρες
και στο σκοτάδι.
Κάποτε,
είχατε μόνο μια
επιθυμία.
Να ξεφύγετε
από το μαρτύριο,
να γλυτώσετε,
να σωθείτε.
Καπότε,
ευχόσασταν,
να ξορκίσετε την λύπη.
Όμως εγώ,
μισότρελος
και αποκαμωμένος,
από τον συμπαγή πόνο,
στα μάτια των ανθρώπων,
σας ορκίζομαι,
ότι ένα βράδυ
συνάντησα την απάντηση,
πίσω από τα χαρακώματα
ενός ανάξιου πολέμου,
όταν πέταξα τα όπλα
και βυθίστηκα μέσα της,
σαν εκείνον
που ξύπνησε
χωρίς δεκανίκια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
