| |
Πόσο θλίβομαι στ’άληθεια αχ! Πατρίδα μου γλυκειά
μες την θάλασσα σου επνίγης με κατάμπλαβη θελιά.
Δεν λογιάζει τσι θυσιές τούτ’η ακάτεχη γενιά
που εκάμασ’οι προγόνοι τότες για την λευτεριά.
Τόπο ως τόπο εποτίσθη μ’αίμα ο τόπος τούτοσες
κι’εγραφτήκανε σελίδες για τσ’αγώνες του χρυσές.
’Οι Έλληνες ηρωϊκά στσ’αμάχες πολεμούσαν
κι’όντε πεθαίναν ένδοξα τα χείλη ντως γελούσαν΄΄
Αχ Ελλάδα των ηρώων και γεννήτρα των Θεών
στερμενιά του κόσμου ετούτου ,των γραμμάτων των τεχνών.
Όποιον σ’αγαπά δικάζουν και τονε πετροβολούν
την σημαία σου την καίνε τους αγώνες σου αγνοούν.
Κρίμα ετούτοσες ο τόπος! Κρίμα !κρίμα ! να χαθεί!
κι’απο στυγερούς προδότες να φτηνοξεπουληθεί .
Άνανδρος στ’αλήθεια νιώθω και στα μάθια μου θωρώ
μ’όνειρα ξεπουλημένα ν’αλαργεύει την Αργώ.
Αχ Ελλάδα μακαρία ! Αχ !Ελλάδα του φωτός!
δεν προβέρνει μπλιο ντου ήλιος στσ’ουρανούς σου λαμπερός.
Σε βυθίσανε στην λήθη , τα παιδιά σου τώρα κλαις
που εσκοτώσαν με μεθόδους αντιπαιδαγωγικές.
Αχ Ελλάδα με πληγώνει τούτηνε σου η καταδιά
συ ‘π’ ολόκληρη λογάσαι του Ομήρου αμμουδιά.
Κι’αν σε χιλιοτραγουδήσαν μες τα έπη ποιητές
τώρα σε διαμελίζουν δίχως οίκτο δανειστές,
Τούτο τ’άγιο σου χώμα τάφος τόσων θησαυρών
κρίμα που ‘πεσε στα χέρια απατρίδων βλοσυρών
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
