| |
Κι έτσι όπως πετούσε ο χαρταετός
ψηλά στον ουρανό
- πιο ψηλά απ' όσο θα έφτανε ποτέ -
φανταζόταν ότι χόρευε κι εκείνος μαζί της
στους τζαζ ρυθμούς που της άρεσαν
κι ας μη το είχε ποτέ πει· έκεινος ήξερε.
Σ' ένα λιβάδι με παπαρούνες, φανταζόταν
θα χόρευαν κι ύστερα θα ξάπλωναν χάμω,
δίπλα - δίπλα, στο γρασίδι.
Και σιγα - σιγά θα ξεχνιόντουσαν
κι ο χαρταετός θα απομακρυνόταν από τον λυσσασμένο αέρα,
και ώσπου να αρχίσει η βροχή
δε θα το καταλάβαιναν.
Εκείνη θα έκλαιγε
γιατί ήταν ο αγαπημένος της: «Σχεδόν τόσο όμορφος όσο εσύ.», θα του έλεγε.
Όμως, τώρα κανένα λιβάδι δεν υπήρχε,
ούτε μουσική τζαζ
και δεν χόρευε,
δεν ήταν ξαπλωμένοι δίπλα - δίπλα.
Τώρα, ούτε εκείνη υπήρχε.
Μόνο ο χαρταετός, σχεδόν τόσο όμορφος όσο εκείνη,
βρισκόταν ψηλά στον ουρανό.
Πιο ψηλά απ' όσο θα έφτανε ποτέ.
Κι εκείνος φανταζόταν·
έτσι όπως θα πετούσε ο χαρταετός
θα χόρευε μαζί της.
(Ελεύθερα)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
