Αφού υπερτιμήθηκε και υποτιμήθηκε
τώρα ας εκτιμηθεί
Κι αν όχι σήμερα τώρα χρόνοι εμείς
και περαστικοί και ανυπόστατοι
Η ψυχή ο αέρας μεσα μας
και το πρόσωπο από αυτόν το ποτέ ίδιο
Το πότε θα βρεθεί κανείς τώρα μέσα του
ούτε αργά ούτε νωρίς αναγνωρίζει
Και αυτό που γεννήθηκε γερασμένο, δεν μένει
και το γερασμένο στην ασύνειδη πορεία του
των αδιάκοπων προσωπείων
Η ψυχή σώμα αναφαίρετο το άγνωστο
Και το ετσιθελικό στο σκοτάδι και στον ύΥπνο
παραπαίον που την προσποιείται
Τι άλλα;
τ' ακουσα σήμερα ξεχασμένο δεν ακούγεται δεν το παίζει κανείς και το παρήγγειλα και τι δεν μπορεί να παραγγείλει πια κανεις ε
τα πάντα πια, εκτος ποτέ;
