- Μανούλα μ' φίβγου άπου ιδώ! Παγαίνου Γιρμανία!
- Μην πας μονάχους γιόκα μο, θα μ' φάει η αγωνία.
Να παρ'ς μαζί σ' τουν σκύλου μας για να σι προυστατεύει
να πάρεις κι του κόνισμα ινός από τ'ς αγίους...
... προτίμα τουν Παΐσιου μι τις καφί παντόφλες
αυτές θα σι βοηθήσουνε τουν δρόμο πίσου νάβρεις
όταν θα πάρ΄ς την Μιρσιντές κι θα την οδηγήσεις
στα καλντιρίμια του χωριού, στουν άδειου καφινέ του...
... κι θα παρκάρ'ς σαν άρχουντας ιμπρός στην ικκλησία
να προσκυνήσεις τους αγιούς κι όλους τους αγγέλους
κι τους προυφήτις ποιητές που είνι βραβευμένοι
γιατί χωρίς να σι γνοιαστούν μιγάλους διν θα γένεις ...
... πως τα καλά αυτά πιδιά, οι Γιρμανοί, σι πήραν
σι βάλαν στ' αργοστάσιο, κι κεί σακιά σηκώνεις
μα δεν σι βλέπ'ν οι χωριανοί κι διν νογούν τι κάνεις
πως είσι προοδευτικός κι αργάτης των προυχόντων...
... κι κάποια ημέρα θα σ' ιδούν να κυβιρνάς την χώρα
να ιξουσιάζεις του χουριό για χάρη του αφέντη
που θάχει τότες Γιρμανούς, τους δούλους να προυγκάνι
κι οι τσούπρες θα σι θιέλουνι γι' άντρα τους μι στιφάνι...
Πάρα, πάρα πολύ ωραίο, μου αρέσουν πολύ όσα έχουν μια ιδιαιτερότητα, όπως το δικό σου, απλά σκέφτομαι αυτούς τους Γερμανούς τελικά..πόσα χρόνια ακόμη θα τους έχουμε...Κεχαγιάδες....στο κεφάλι μας, μπράβο. ::love.:: ::love.:: ::love.::
