| |
Κρυμμένος πίσω από τα πρέπει των ανθρώπων
μιας κοινωνίας που σκοτώνει τους τρελούς
σαν μια σκιά των κουρασμένων στιχανθρώπων
κλέβει το νέκταρ που ανήκει στους θεούς...
Ξερό ψωμί κι ένα παράπονο στα μάτια
σαν μεθυσμένες ιστορίες απ' το χθες
άσπρα πανιά και κατακόκκινα σημάδια
ποτέ δεν έμαθα αλήθεια πως με θες...
Δεν έχω ουρανούς
δεν έχω αστέρια
ούτε θεούς
μόνο μαχαίρια
να πολεμώ την ερημιά...
Αμπαρωμένος σε μιζέριες νυσταγμένες
με επεισόδια σε σήριαλ στεγνά
ψάχνω μονάχος μου να βρω συντεταγμένες
που να με φέρουνε στα ίσια μου ξανά....
Σέρνω τον κόσμο που χρεώθηκα να ζήσω
και μου ματώνουνε τα μπράτσα και φωνή
όσα κατάφερα σε μια βραδιά να χτίσω
μου τα γκρεμίζω και αρχίζω απ' την αρχή...
Δεν έχω ουρανούς
δεν έχω αστέρια
ούτε θεούς
μόνο μαχαίρια
να πολεμώ την ερημιά...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
