| |
να σε βλέπω και να λέω ωραία τα χρώματα
καταρρέουν τα επουράνια φανερώνονται τα μύρα
συνήθισα να μυρίζομαι αρώματα
και σαν άβγαλτος να κλονίζομαι αγνάντια απο τη μοίρα
ξανάρχεται το πρώτο κίνητρο της ηδονής
και νέα συνείδηση με το παιχνίδι του μυαλού
ο γάμος των χειλιών το δώρο της επιμονής
αναλώνεται στο σμίξιμο κάθε ιδέα του πονρού
στέριωσε πια η εικόνα της αγάπης
το παραλήρημα καρδιάς καθιερωμένο
κι ο έρωτας σαν ολοζώντανος σατράπης
επιβάλλεται και στο πεπρωμένο
η απόλαυση είναι εξωτική σαν θριαμβεύει
φανατισμός ορθώνεται σε αφρώδη τρικυμία
θεσπέσιο τώρα μαντάτο δυναστεύει
αντλείται και σκορπίζεται η αγωνία
να σε βλέπω και να σε λαχταρώ
και να διαβαίνω του κορμιού σου όλο το μήκος
απο μέθη κυριευμένος παίρνω ότι συναντώ
μα μέχρι που θα φτάσω το αγνοώ, ή όχι μήπως...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
